Voor het eerst sinds ruim zeven maanden zijn we weer naar het theater geweest! In een Theater Rotterdam vol Covid19-maatregelen zaten we zondagmiddag op de eerste rij, wachtend op wat komen zou. Getipt door Astrid gingen we naar Tanz.

Nou, dat wat kwam zullen we niet snel vergeten. Een indrukwekkende voorstelling van tien danseressen die onder leiding van choreograaf Florentina Holzinger een twee uur durende voorstelling neerzette die geen minuut verveelde. In tegendeel: die me twee uur lang vastgreep en niet losliet. De korte omschrijving van deze voorstelling op de website van Theater Rotterdam is best heel accuraat:

In deze macabere parodie op ballet, komedie en pornografie, krijgt een groep dansers balletles van oud-ballerina Beatrice Cordua. De lerares verscheen in haar carrière als eerste naakte ballerina in Le sacre du printemps en geeft nu haar kennis door in een strenge training in “actieballet”. In gezamenlijke rituelen leert ze de dansers hun lichaam en geest zodanig te beheersen dat ze zelfs bovennatuurlijke krachten, zoals vliegen, kunnen ontwikkelen.

Want, “een vrouw die vleeshaken door de huid op haar rug krijgt, en vervolgens wordt opgetakeld om zwevend in de lucht te dansen” of “een tachtigjarige naakte ballerina die liggend in een bureaustoel, ondergespoten met bloedkleurige verf, een rat baart” zou toch niemand geloven?

Alles was tof, behalve het toelichtende praatje dat Holzinger halverwege hield. Hierin collecteert ze geld voor een bos dat ze hebben. Jammer dat ze even vergat dat Nederlanders nog nauwelijks contant geld bij zich hebben, terwijl zij niets digitaal kon accepteren. Maar dit mag de pret niet drukken.

Eindelijk weer in het theater. Als deze show een voorproefje is van wat mij post-corona staat te wachten: kom maar op!